Lezen tijdens het plassen

Ik lees het ene boek na het andere. Mijn hele leven al. Het is een soort verslaving aan letters. Op het neurotische af. En heus niet alleen hoogstaande literatuur. Op een toilet waar een quote aan de deur hangt lees ik, tijdens het plassen, die tekst keer op keer op keer. Daarom heb ik zelf zo min mogelijk teksten aan muren in mijn huis hangen. En ik wilde ook nooit rompertjes met teksten voor mijn zoontjes. Kinderkleding waar: STOER op staat. Bleg. 

Navelstaren blijkt te helpen

BIG MAGIC is een boek dat bij mij insloeg als een bom. Het voelt echt of ik een nieuwe beste vriendin heb: Elizabeth Gilbert. Ik zat hardop te juichen tijdens het lezen. 

Toegegeven, het was geen liefde op het eerste gezicht tussen ons. 

Van haar eerste boek: Eten, bidden, beminnen kreeg ik destijds allergische reacties. Ik werkte als maatschappelijk werkster en had de overtuiging dat ik op aarde was om mensen te helpen. En dat anderen dat ook zouden moeten doen. Ik vond, vanuit mijn moeder- Theresa-perspectief, dat het erg egoïstisch van Elizabeth was dat ze in India geen oog had voor de armoede, maar hele dagen zat te mediteren. Mijn oordeel: Elizabeth is aan het navelstaren en heeft een ego-document geschreven. Tot ik haar bij Oprah zag en bleek dat duizenden vrouwen in de zaal zich zo enorm geholpen en gesteund voelde door haar boek. Door over haar eigen proces te schrijven raakt ze vele vrouwen. Inzicht! Door over jezelf te vertellen of schrijven kun je anderen helpen of inspireren. 

Omdat ik nu zo VOL ben van haar boek ‘BIG MAGIC’ voel ik de behoefte om vier inzichten uit dit boek te delen. Dus bij deze. Doe er je voordeel mee als je, op welke manier dan ook, de behoefte voelt te creëren. Je eigen aanbod ontwikkelen en de wereld in slingeren, zoals ik doe, zie ik ook als een vorm van creativiteit. Zo ook het maken van speeches, presentaties of verhalen. Op welke manier ben jij bezig met creativiteit? Laat het me weten in de comments.

 

  • Angst mag niet aan de knoppen zitten

 

Elizabeth start haar boek bij waar ik ook altijd start als ik met mensen werk: ANGST.

Creativiteit gaat namelijk, net als spreken in het openbaar, altijd hand in hand met angst. ‘Wat als blijkt dat ik geen talent heb? Wat als mensen het lelijk of stom vinden wat ik maak of vertel?’ De kunst is om tegen je angst te zeggen: je mag meereizen, maar niet aan het stuur zitten. Je mag niet de route bepalen. “Je mag niet eens aan de radio komen” aldus Elizabeth. Waarom angst dan wel een plekje krijgt in de bus tijdens de creatieve reis? Een leven zonder angst is een heel kort leven. Je zou zo onder een auto liggen of van een berg afvallen. Elizabeth zegt hierover: “Ik heb gemerkt dat als mensen hun angst proberen de kop in te drukken, ze daarbij vaak per ongeluk ook hun creativiteit om zeep helpen.”

 

  • Ideeën vliegen door de lucht

 

Dus hop, pak je tas in en ga gezellig samen met de angst op reis. Maar dan: hoe kom je aan een creatief idee? Ook hier heeft Elizabeth een prachtig antwoord op: 

Ideeën vliegen door de lucht en zoeken naar iemand die er voor open staat en er mee aan de slag gaat. Als een idee jou heeft gevonden voelt dat groots. Een niet te negeren brok inspiratie. De kunst is om het idee te adopteren en er ruimte voor te maken. Op je bureau, in je agenda, in je hart. Volharding heb je nodig, discipline en tijd. Is dat er niet? Dan laat je het idee los, laat je het vieren en varen? Dan moet je niet verbaasd zijn als jouw idee ergens anders opduikt. Uitgevoerd door iemand anders die er wel tijd en ruimte voor maakte. Daar moet je niet boos om zijn. Jouw kans komt wel weer. Er zijn ideeën in overvloed.  

 

  • Angst op hoge hakken

 

Creativiteit gaat niet over succes of resultaat. Het gaat om bezig zijn en bezig blijven. En dan naar buiten komen met wat je gemaakt hebt, of mensen het nou goed vinden of niet. 

Maar mag het niet pas naar buiten als het perfect is? 

De drang naar perfectionisme is verlammende tijdverspilling. We hebben geen tijd om perfect te zijn. En trouwens: perfectie is hoe dan ook onbereikbaar. De vijand van de lol.

Elizabeth noemt perfectionisme ‘een deftige haute-coutureversie van angst. Angst op hoge hakken met een nertsjas aan, die doet of hij elegant is maar in werkelijkheid voelt; “ik ben niet goed genoeg en zal nooit goed genoeg zijn.”

Treed naar buiten met wat er in je zit, of het nu een succes wordt of niet. Doe het gewoon.

 

  • Nieuwsgierigheid als aanwijzing

 

Perfectionisme helpt dus niets. Wat wel helpt: Nieuwsgierigheid. Vraag jezelf af: Is er íets waarin je geïnteresseerd bent?

Zie nieuwsgierigheid als een aanwijzing die je kunt opvolgen en kijk waar die je heen brengt. Dit zou wel eens de start kunnen zijn van een avontuur dat jou uiteindelijk misschien wel naar jouw passie brengt. Doe datgene waardoor jij tot bloei komt. Volg je eigen fascinaties, obsessies en impulsen. Vertrouw daarop. Creëer iets – het maakt niet uit wat – wat in jouw hart een revolutie teweegbrengt. De rest komt vanzelf.

 

Tot slot een laatste advies van Elizabeth waar ik me zelf ook totaal in kan vinden. (Ik zei het al; Elizabeth is mijn nieuwe beste vriendin). 

‘Een creatief leven is niet bang zijn voor gewaagde beslissingen, vreemde ervaringen, rare ambities, plotselinge veranderingen of zelfs mislukkingen.’

Wil je iets creëren en de wereld inbrengen? Bijvoorbeeld een  creatieve presentatie of inspirerende speech? Ik sta voor je klaar om je aan te moedigen. 

Niet bang zijn. 

Daar begint het mee.