“Praten voor een groep vind ik een ramp!”
“Ik laat presenteren graag aan anderen over.”
“Wat heb ik nou te vertellen?”
“Ik ben een introvert en sta niet graag op de voorgrond.”
“Ik leerde vroeger altijd om bescheiden te zijn, ik vind presenteren echt zó onbescheiden.”
“Ik praat makkelijker met iedereen maar zodra ik een podium op moet ga ik zweten.”

Totaal herkenbaar?
Heel begrijpelijk en logisch.
Je hebt groot gelijk.

Toen ik van de Theaterschool gestuurd werd met niets dan onvoldoendes op mijn lijst en het dringende advies de opleiding NU te verlaten besloot ik NOOIT meer het podium op te gaan.
Mijn lijf was te krom en mijn stem was te hees en ik kon geen teksten uit mijn hoofd leren. (Duh)
Ik had helemaal geen zelfvertrouwen meer. Was terneergeslagen door alle negatieve feedback. Als kind stond ik dolgraag op het podium en nu was ik een onzekere jongvolwassene.
Ik zag mezelf door de ogen van die kritische theaterdocenten en voelde me waardeloos.

Toch is dit stapje voor stapje weer goed gekomen. Er gingen járen overheen maar toch..
Morgen word ik 40 jaar oud en ik voel me weer vrij op het podium.

Hoe dit kwam?
Dankzij een vriendin die mij vroeg een intieme theateravond te presenteren. En dat 8 jaar lang om de paar weken. Veel oefenen dus. En veel lol maken met het publiek, genieten van het effect van woorden en van improvisatie.
Langzaam kreeg ik mijn zelfvertrouwen terug in een veilige setting waar ik veel complimenten kreeg. Ik voel me zelfs zo thuis voor groepen dat ik trainer ben geworden!

Stap jij ook over je angst heen? Want zeg nou zelf…
het is toch best wel balen als iedereen jou over het hoofd ziet?
Als mensen je product of dienst niet kopen omdat ze jouw verhaal niet horen?
Of dat je een pitch doet maar door de mand valt omdat je niet uit je woorden komt?
Of dat je die leuke netwerkborrel afzegt omdat je de moed niet hebt om op onbekende mensen af te stappen om je verhaal te doen.

Zonde toch?

Hoe fijn zou het zijn als je lekker in je vel zit en jezelf zonder gêne laat zien?
Zonder schaamte of verlegenheid contact kan maken met het publiek.
Kunt improviseren met wat er gebeurt in het moment.
Wat zou dat heerlijk zijn!

Het gaat er niet om hoe slim of grappig je bent, hoeveel je weet, wat je kunt. Het gaat er om dat je je publiek kunt zien en ontmoeten. Dat je blijft ademen en lachen. Dat je nieuwsgierig bent naar wie er voor je staat. Dat je als een gastvrouw je bezoek verwarmt met een goed verhaal. Zo is een presentatie een spontane ontmoeting tussen gelijkwaardige mensen. Waarbij iedereen kan ontspannen. Zelfs jij. ?❣️