Ken je dat gevoel? Dat je in gevecht met je lichaam bent? Te bol, te krom, te lang.
Het liefst zou je een stuk van je billen willen afsnijden, of godsamme die rotbuik die moet eraf. Je houdt je buik in. Verstopt jezelf in zwarte kleding en een dikke laag make-up.
Zelf ken ik dit ook.
In periodes dat ik veel achter de computer zit krijg ik veel pijn aan mijn armen en schouders. Er waren tijden dat het zo erg was, dat ik mijn armen eraf wilde hebben; ik wilde ze er gewoon afsnijden. Daarmee verergerde de pijn. Door niet te accepteren wat er was (pijn) en door mijn lichaam af te wijzen kreeg ik een verstoorde relatie met mijn lichaam.
Daar hielp geen enkele fysiotherapeut bij.
Wat hielp was mediteren en mild zijn.
Nu besef ik: het is schokkend om een deel van je lichaam eraf te willen snijden; het is zo’n mishandeling van jezelf.
Denk aan de vertedering die je voelt voor je dochter, buurmeisje of nichtje. Je kijkt naar haar met milde liefdevolle ogen, je ziet een prachtige bos haar en geniet als ze loopt te zingen of dansen.
Laten we net zo mild naar onszelf zijn!
Jij ben zelf ook een leuke, lieve buurmeis, dochter of nicht.
Het is een feest om vrijheid in je lichaam te ervaren. Of je nou dik bent of dun, of lang of stijl haar of krullen; het is jouw lichaam!
‘I Feel Pretty’ is een film over een mollige jonge vrouw wier onzekerheid in de weg zat bij alles wat ze deed. En toen viel ze in de sportschool op haar hoofd, waardoor er iets in haar hersenen veranderde. Ze kreeg gigantisch veel zelfvertrouwen, waardoor het haar lukte om echt een fantastische baan te krijgen. En ook nog eens een leuke relatie. Ze stond, met precies hetzelfde mollige lichaam, rechtop en zelfverzekerd in het leven. En dat werpt zijn vruchten af!
Wat heeft dit met presenteren te maken?
Als jij je eigen lichaam afwijst, niet de moeite waard vindt of probeert het te verstoppen leidt dat af van je verhaal.
Belangrijker nog; het is ongemakkelijk voor het publiek om te kijken naar iemand die zijn eigen lichaam afwijst.
Een verhaal vertel je niet alleen met je stem en met de woorden die je kiest, maar ook voor een groot deel met je lichaam.
Vrijheid ervaren in je eigen lichaam is daarom heel belangrijk bij presenteren.
Als je dat plezier voor een groep kunt laten zien tijdens een presentatie heb je de zaal al voor een groots gedeelte voor je gewonnen. Omdat je met beide benen op de grond staat. Ademt. Bent. Ontspant. Lacht.
Jouw eigen negatieve gedachten over je lichaam maken dat jij niet voor een groep gaat staan. Terwijl, als je besluit: dit lichaam is van mij en hoort bij mij, ik accepteer het en ik laat het zien, geef je echt een cadeau aan je publiek. Wie weet inspireer je een onzekere vrouw in het publiek zo dat ze denkt; hé, het is misschien ook een goed idee als ik mezelf accepteer en presenteer.
Een oefening die helpt; kijk elke dag even naar je blote lichaam in de spiegel. Kijk naar je armen, je buik en je billen, adem diep in en uit en zeg tegen je lichaam: ik zie je, ik accepteer je zoals je bent, je hoeft niet anders te zijn.
Op een dag geloof je het. Daar hoef je niet voor op je hoofd te vallen in de sportschool. 🙂
